Rehabilitacja ortopedyczna

Rehabilitacja ortopedyczna polega na dążeniu do przywrócenia funkcji narządu ruchu oraz aktywności życiowych utraconych wskutek chorób, urazów, zmian wrodzonych lub nabytych układu kostno-stawowego i mięśniowego. W przypadku wad nabytych i rozwojowych u dzieci tworzy ona warunki takiego kształtowania się narządu ruchu, by wyrównywały one w jak największym stopniu nierozwinięte jego funkcje i zmiany anatomiczne. Rehabilitacja ortopedyczna powinna uwzględnić potrzeby ogólnoustrojowe, a co za tym idzie, korzystnie wpływać na ogólną wydolność krążeniową i oddechową, a jej program musi obejmować ewentualne dalsze potrzeby lecznicze i diagnostyczne chorego.

W jakich sytuacjach stosowana jest rehabilitacja ortopedyczna?

Zasadność stosowania rehabilitacji ortopedycznej w przypadku większości obecnie uznanych wskazań nie budzi wątpliwości i jest potwierdzona licznymi badaniami naukowymi. Dotyczy ona osób będących w trakcie lub po zakończeniu leczenia ortopedycznego takich schorzeń jak:

• wad wrodzonych i rozwojowych narządu ruchu powstałych w życiu płodowym, po urodzeniu, w okresie wzrostu i rozwoju, a także starzenia się człowieka,
• zapaleń i następstw zapaleń swoistych, nieswoistych i odczynowych narządu ruchu,
• zniekształceń i dysfunkcji narządu ruchu po porażeniach wiotkich i spastycznych,
• następstw mających miejsce urazów narządu ruchu,
• następstw choroby zwyrodnieniowej narządu ruchu,
• po operacjach naprawczych narządu ruchu, a przede wszystkim implantacji protez stawowych,
• następstw przebytych chorób nowotworowych narządu ruchu,
• następstw zaburzeń hormonalnych, odżywczych i chorób układowych w obrębie narządu ruchu.